Τούγια και λεβάντα –- δύο δημοφιλή φυτά στους σλοβακικούς κήπους, μπορούν να δημιουργήσουν μια γραφική σύνθεση, αλλά η φύτευσή τους το ένα δίπλα στο άλλο μπορεί να καταλήξει σε αποτυχία. Ο λόγος γι’ αυτό είναι οι διαφορετικές εδαφικές απαιτήσεις αυτών των φυτών.
Ο κύριος λόγος για την ασυμβατότητα των δύο φυτών είναι οι διαφορετικές εδαφικές απαιτήσεις τους. Η τούγια προτιμά ελαφρώς όξινο έδαφος, ενώ η λεβάντα αναπτύσσεται καλύτερα σε αλκαλικό υπόστρωμα..
Επιπλέον, οι θούγιες είναι ευαίσθητες στα ζιζάνια που μπορούν να παρεμποδίσουν την ανάπτυξή τους –- και η λεβάντα, αν και δεν είναι ζιζάνιο, μπορεί να θεωρηθεί ζιζάνιο από τις θούγιες.Η λεβάντα απαιτεί επίσης ασβέστωση του εδάφους, η οποία είναι επιζήμια για τα θουτζούμια.
Επιπλέον, η σκιά που ρίχνουν τα δέντρα θούγια μπορεί να περιορίσει την πρόσβαση της λεβάντας στο φως, το οποίο είναι απαραίτητο για τη σωστή ανάπτυξή της.
Η λεβάντα δεν είναι το μόνο φυτό που έχει πρόβλημα με τη γειτονιά των πασχαλιών.Άλλα φυτά που δεν τα πάνε καλά κοντά σε πουρνάρια είναι το αγιόκλημα, ο θάμνος πεταλούδας (Budleja david), οι αλπικές βιολέτες, οι γιούκες κήπου και τα πουρνάρια.Αυτά τα φυτά προτιμούν επίσης ένα αλκαλικό υπόστρωμα.
Τα πουρνάρια απαιτούν επίσης άφθονο πότισμα καθ’ όλη τη διάρκεια του έτους, το οποίο μπορεί να αποτελέσει πρόβλημα για τα φυτά που προτιμούν το μέτριο πότισμα.Οι μηλιές μπορεί επίσης να υποφέρουν κοντά σε πασχαλιές, καθώς τα φυτοκτόνα που εκκρίνουν αυτοί οι θάμνοι μπορεί να μειώσουν την παραγωγή καρπών.
