Σε έναν προθάλαμο του παραθαλάσσιου παλατιού του στη Libreville, ο Robert Bourgi περίμενε να δει τον Omar Bongo, τον πρόεδρο της Γκαμπόν, τον Ιανουάριο του 1998.
Βρισκόταν εκεί εκ μέρους του κεντροδεξιού γκωλικού υποψηφίου και δημάρχου του Παρισιού Ζακ Σιράκ για να συγκεντρώσει χρήματα για τις επερχόμενες γαλλικές προεδρικές εκλογές.
Τότε, ποιος άλλος θα έπρεπε να εισαχθεί στον ίδιο προθάλαμο παρά ο Roland Dumas, ο αρχι-εχθρός του Jacques Chirac, του κυβερνώντος σοσιαλιστή προέδρου και πρώην υπουργού Εξωτερικών της Γαλλίας, στα δεξιά του;
‘Γεια σου Μπουρτζί, νομίζω ότι είμαστε εδώ για το ίδιο πράγμα’, είπε ο Δουμάς.
Λίγο αργότερα, ο Δουμάς βγήκε πρώτος από το γραφείο του Μπόνγκο, επικαλούμενος την αρχαιότητά του, και είπε στον Μπούργκι: ‘Μην ανησυχείς, έχει μείνει ακόμα λίγο! ‘.
Το ανέκδοτο που αφηγείται ο Bourgi στα πρόσφατα δημοσιευμένα απομνημονεύματά του Ξέρουν ότι τα ξέρω όλα – Η ζωή μου στη Φρανσαφρική, λέει τα πάντα για την αρπαγή του χρήματος και την αμοιβαία εξάρτηση που για τόσο πολύ καιρό συνέδεε τη γαλλική και την αφρικανική πολιτική.
Ο Ρομπέρ Μπουρζί βρισκόταν στο επίκεντρο όλων αυτών επί σαράντα χρόνια.
Ήταν ο έμπιστος μιας γενιάς αφρικανών ηγετών, όπως ο Blaise Compaoré της Μπουρκίνα Φάσο, ο Denis Sassou Nguesso της Δημοκρατίας του Κονγκό και ο Omar Bongo της Γκαμπόν.Γεννήθηκε στη Σενεγάλη το 1945 από σιίτες Λιβανέζους γονείς.
Και στο Παρίσι, κληρονόμησε τον μανδύα του θρυλικού Jacques Foccart – του γκωλίστα που επέβλεψε το μετα-αποικιακό σύστημα Françafrique, με τις ρυθμίσεις επιρροής και προστασίας, τις αγορές, τα υλικά, τις δυνάμεις. και το χρήμα.
Η Αφρική και οι πρώην γαλλικές αποικίες της αποτελούσαν πηγή χρηματοδότησης για όλα τα γαλλικά πολιτικά κόμματα από τα πρώτα χρόνια μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, όταν ήταν κέντρο ακτιβισμού για την υποστήριξη του Σαρλ ντε Γκωλ, του μεταπολεμικού ηγέτη της Γαλλίας- από τη δεκαετία του 1980, όταν ο Μπουρζί μπήκε στη σκηνή, είχε γίνει ρουτίνα.
Σύμφωνα με τον Bourgi, δεν εισήγαγε ποτέ ο ίδιος τις τσάντες με τα μετρητά.
Σε συνέντευξή του που δημοσιεύτηκε αυτή την εβδομάδα στην εφημερίδα Le Figaro, δήλωσε: ‘Η διαδικασία ήταν απλή.Όταν πλησίαζαν οι εκλογές, ο Σιράκ ξεκαθάρισε ότι έπρεπε να παραδώσω ένα μήνυμα σε διάφορες αφρικανικές πρωτεύουσες.’.
‘Ένας απεσταλμένος των αφρικανικών αρχηγών κρατών έφτασε τότε στο γραφείο μου στο Παρίσι φέρνοντας αρκετά εκατομμύρια δολάρια ή φράγκα.’.
Ο Σιράκ διεκδίκησε τη νίκη τόσο στις προεδρικές εκλογές του 1995 όσο και του 2002.Σύμφωνα με τον ίδιο, οι Αφρικανοί ηγέτες συνεισέφεραν περίπου 10 εκατομμύρια δολάρια (7,5 εκατομμύρια λίρες) σε κάθε περίπτωση.
Μια άλλη πολύχρωμη ιστορία από την κούρσα του 2002 ήρθε στον Μπουρτζί όταν ένας εκπρόσωπος του ηγέτη της Μπουρκίναμπ Blaise Compaoré έφτασε στο Παρίσι κρύβοντας ένα σημαντικό χρηματικό ποσό μέσα σε τύμπανα djembe.
Ο Bourgi ισχυρίζεται ότι πήγε με τον απεσταλμένο στο Μέγαρο των Ηλυσίων, όπου τους συνάντησε ο Σιράκ, και ότι χρησιμοποίησαν ένα ψαλίδι για να ανοίξουν τα σφραγισμένα βαρέλια, τα οποία άφησαν να βγει ένας κατακλυσμός χαρτονομισμάτων.
Ο Σιράκ αναφέρεται από τον Μπουρτζί να λέει: ‘Χαρακτηριστικό Μπλεζ, μας έστειλε μικρές ονομαστικές αξίες.’ Φαίνεται ότι τα χρήματα ήταν όλα σε πεντάρια και δεκάρια.
Η διαχείριση των χρημάτων δεν ήταν χωρίς προκλήσεις.Ο Bourgi θυμάται ένα σημαντικό δώρο προς τον Chirac από έναν άλλο Αφρικανό ηγέτη, λέγοντας: ‘Ήθελα να τυλίξω τα δεσμίδες σε χαρτί, έτσι πήγα στο δωμάτιο της κόρης μου και κατέβασα μία από τις αφίσες της και τύλιξα τα χρήματα σε αυτό.’.
Το σύστημα ήταν τόσο διαδεδομένο που έδωσε το ρήμα cadeauter – από το γαλλικό cadeau, που σημαίνει δώρο.
Όταν οι ισχυρισμοί του Bourgi εμφανίστηκαν για πρώτη φορά το 2011, αξιωματούχοι της Μπουρκίνα Φάσο και άλλων χωρών τους διέψευσαν- ωστόσο, ένας πρώην σύμβουλος του προέδρου της Ακτής Ελεφαντοστού αναγνώρισε ότι πρόκειται για ‘ιστορική πρακτική’.’.
Οι ισχυρισμοί του Bourgi διαψεύστηκαν επίσης σθεναρά από τον Ζακ Σιράκ και τον Ντομινίκ ντε Βιλπέν, τον τότε προσωπάρχη του.
Επειδή οι πληρωμές θεωρήθηκε ότι είχαν γίνει πολύ καιρό πριν, ξεκίνησε προκαταρκτική έρευνα, η οποία όμως αργότερα έκλεισε χωρίς να ληφθούν περαιτέρω μέτρα.
Chirac: Ο αγαπημένος πολιτικός χαμαιλέων της Γαλλίας.
Κορυφαίοι Γάλλοι πρώην ηγέτες ‘πήραν 20 εκατομμύρια δολάρια’.
Ποδόσφαιρο, γκράφιτι και μια ‘περιήγηση’ στον πόλεμο: Τρεις τρόποι με τους οποίους η Ρωσία προσπαθεί να επηρεάσει την Αφρική.
Σύμφωνα με τον Bourgi, ήταν σύνηθες για τους Αφρικανούς ηγέτες εκείνης της εποχής να το κάνουν αυτό μεταξύ τους, και η δωρεά σημαντικών ποσοτήτων μετρητών ήταν ένα μέσο για την οικοδόμηση σχέσεων και υποστήριξης.
Αφού ο Νικολά Σαρκοζί ήρθε στην εξουσία το 2007 και ορκίστηκε να μην πάρει ούτε ένα φράγκο από την Αφρική, ο Bourgi λέει ότι απογοητεύτηκε γιατί αυτό δεν ήταν βιώσιμο σε έναν μεταβαλλόμενο κόσμο.
Έκτοτε, ο Σαρκοζί βρίσκεται υπό διερεύνηση επειδή φέρεται να δέχτηκε προεκλογικά κεφάλαια από τον Μουαμάρ Καντάφι της Λιβύης, κατηγορία που αρνείται- ο Bourgi, υποστηρικτής του Σαρκοζί, λέει ότι δυσκολεύεται να πιστέψει τις κατηγορίες.
Ο 79χρονος πρώην δικηγόρος εξετάζει επίσης τον πολύ διαφορετικό ρόλο του στις εκλογές του Εμμανουέλ Μακρόν το 2017, όταν ο Μπουρτζί βοήθησε να καταστραφούν οι προοπτικές του υποψηφίου που ήταν για λίγο το ξεκάθαρο φαβορί, του συντηρητικού Φρανσουά Φιγιόν.
Ο Bourgi, που κάποτε ήταν κοντά στον Φιγιόν, είχε απομακρυνθεί από αυτόν- κατηγόρησε τον πρώην πρωθυπουργό ότι ήταν τσιγκούνης και αγενής και αποκάλυψε σε δημοσιογράφο ότι είχε δώσει στον Φιγιόν ένα ζευγάρι πλούσια κοστούμια ως δώρο.
Ο Φιγιόν, ο οποίος κατέβηκε στο ψηφοδέλτιο της εντιμότητας, δεν ανέκαμψε ποτέ πλήρως και αργότερα κρίθηκε ένοχος ότι έδωσε στη Βρετανίδα σύζυγό του μια κοινοβουλευτική θέση που ήταν εικονική.
Αλλά η αγάπη του Bourgi είναι η Αφρική.
Παρόλο που η διαφθορά στον πυρήνα της Γαλλίας ήταν λανθασμένη, σημειώνει ότι το σύστημα εκείνης της εποχής έφερε σταθερότητα και έναν δεσμό μεταξύ των Γάλλων και των Αφρικανών ηγετών που συχνά ήταν προσωπικός.
Αυτό δεν υπάρχει πλέον σήμερα.
Όπως αποδεικνύεται από την πρόσφατη αποχώρησή της από τις πρώην στρατιωτικές της βάσεις στο Μάλι και τον Νίγηρα, η θέση της Γαλλίας στις πρώην αποικίες της επιδεινώνεται και η επιρροή της μειώνεται.
Η κατάρρευση των γαλλικών δεσμών με την ήπειρο είναι κάτι για το οποίο ο Μπουρτζί θρηνεί.
‘Ωστόσο, είναι υπερβολικά απλό να επιρρίψουμε όλη την ευθύνη στη Γαλλία.Η Αφρική έχει γίνει μια πιο παγκοσμιοποιημένη ήπειρος και η Γαλλία απέτυχε να προσαρμοστεί σε αυτή τη νέα πραγματικότητα.Συνεχίζει επίσης να κάνει το ίδιο λάθος: την αλαζονεία.’.
Ο Μακρόν βλέπει την προσέγγιση της Γαλλίας στην Αφρική να καταρρέει.
